Ocena liczebności zwierzyny jest podstawowym i jednocześnie najważniejszym elementem naszej wiedzy o populacji zwierząt i jej strukturze płciowej. Należy pamiętać, że liczba osobników danego gatunku w łowisku nie jest liczbą stałą w cyklu rocznym. Termin prowadzenia inwentaryzacji zwierzyny, nie jest więc przypadkowy. W całej Polsce na przełomie lutego i marca odbywała się inwentaryzacja zwierząt. Późna zima jest to czas przed okresem rozrodu, a także czas kiedy z populacji ubywa spora grupa zwierząt na skutek naturalnej śmiertelności zimowej i planowanych odstrzałów.

Dlaczego poprawne oszacowanie wielkości populacji zwierząt łownych w lasach jest tak ważne?

„Wiedza ta jest nam niezbędna do opracowania i stosowania odpowiednich zasad i metod , które wykorzystujemy w gospodarowaniu populacjami zwierzyny. W planowaniu osobników do pozyskania w kolejnych latach nie możemy zapominać, że każde łowisko ma swoją pojemność, gdy o tym zapomnimy może nastąpić przegęszczenie populacji - a to nie jest dobre ani dla lasu, ani dla zwierząt" – tłumaczy Bronisław Wartecki inżynier nadzoru i specjalista ds. łowiectwa w Nadleśnictwie Nowa Sól.

Trwają dyskusje w środowisku myśliwych i naukowców odnośnie metod inwentaryzacji zwierzyny, od 01.03.-04.03.2016 nasze nadleśnictwo uczestniczyło w inwentaryzację – metodą liczenie tyralierą. Metoda ta umożliwia dodatkowo zdobycie cennych informacji odnośnie struktury płciowej i wiekowej, np. udziału koźląt w populacji. Technika stosowania tej metody nie należy do szczególnie prostych, jednak warto ponieść trud jej przeprowadzenia - jest uważana za metodę dość dokładną. Sieć poszczególnych pędzeń wyznacza się w oparciu o mapę podziału administracyjnego, stosując losowy system wyboru, tak aby łączna powierzchnia pędzeń była nie mniejsza niż 10% ogólnej powierzchni leśnej nadleśnictwa. Ważne aby unikać celowego (choć czasem podświadomego) wyboru powierzchni pędzeń o wysokim lub bardzo niskim stanie saren. Trzy boki powierzchni pędzenia zajmują obserwatorzy rozmieszczeni co mniej więcej 100-150 metrów, z których każdy liczy zwierzęta wychodzące po jego lewej stronie. Z czwartego boku pędzenia rusza naganka, liczba naganiaczy powinna być dostosowana do szerokości pędzenia oraz charakteru drzewostanu. Na losowo wybranych powierzchniach, gdzie mieliśmy do czynienia z młodnikami, w nich ze znacznym spadkiem widoczności, liczba naganiaczy musiała być zdecydowanie zwiększona. Każdy z naganiaczy liczy uchodzące do tyłu zwierzęta po swojej lewej ręce. Obserwatorzy skrzydłowi przestają liczyć zwierzynę z chwilą minięcia ich przez linię naganki.

Dane, które udało nam się zebrać podczas czterech dni ciężkiej pracy, zostaną poddane analizie i posłużą do tworzenia przyszłych planów łowieckich.

Wszystkim uczestnikom inwentaryzacji serdecznie dziękujemy.