Wydawca treści
Obszary Natura 2000
Obszar natury 2000, fot. Jerzy Malicki
Obszar natury 2000, fot. Archiwum Nadleśnictwa Nowa Sól
Sieć Natura 2000 to sposób wypełnienia zobowiązań Unii Europejskiej nałożonych przez Konwencję z Rio (1992). Jej zadaniem jest utrzymanie różnorodności biologicznej poprzez ochronę najcenniejszych i najrzadszych elementów przyrody - ważnych z punktu widzenia całej Europy. Ta forma ochrony nie tylko uzupełnia krajowy system ochrony, ale daje merytoryczne podstawy do zachowania dziedzictwa przyrodniczego regionów biogeograficznych w skali kontynentu. Polega na wybraniu (według określonych kryteriów), a następnie objęciu skuteczną ochroną określonych obszarów.
Europejska sieć Natura 2000 jest przyjętym przez Unię Europejską systemem ochrony zagrożonych składników różnorodności biologicznej, najważniejszych z punktu widzenia całej Europy. System ten nie ma zastępować systemów krajowych, ale je uzupełniać – dawać merytoryczne podstawy do zachowania dziedzictwa przyrodniczego w skali kontynentu. Polega on na wybraniu (wg określonych kryteriów), a następnie objęciu skuteczną ochroną określonych obszarów. Dla każdego kraju określono listę referencyjną siedlisk przyrodniczych i gatunków, dla których należy utworzyć obszary Natura 2000. Podstawę do wybrania i ochrony obszarów zaliczanych do systemu Natura 2000 stanowią dwie dyrektywy europejskie tj. Dyrektywa Ptasia i Dyrektywa Siedliskowa:
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (tzw. Dyrektywa Ptasia) (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 20/7 z 2010 r.). W myśl tej dyrektywy powołuje się Obszary Specjalnej Ochrony (OSO).
• Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory [tzw. Dyrektywa Siedliskowa (Habitatowa)] (Dz. Urz. Unii Europejskiej L z 1992 r.). Dyrektywa ta nakłada na kraje Unii Europejskiej obowiązek typowania terenów istotnych z punktu widzenia ochrony gatunków oraz siedlisk przyrodniczych jako Specjalnych Obszarów Ochrony (SOO).
Art. 33. Ust.1. Ustawy o Ochronie Przyrody zabrania podejmowania działań mogących w znaczący sposób oddziaływać negatywnie przyczyniając się tym samym do pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt, a także w znaczący sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla ochrony których został wyznaczony obszar Natura 2000. Przepis ten stosuje się odpowiednio dla projektowanych obszarów Natura 2000. W zasięgu działania Nadleśnictwa Nowa Sól znajdują się 3 obszary Natura 2000.
Specjalne Obszary Ochrony (SOO)
Nowosolska Dolina Odry PLH080014
Broniszów PLH080033
Obszary Specjalnej Ochrony (OSO)
Dolina Środkowej Odry PLB080004
• Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (tzw. Dyrektywa Ptasia) (Dz. Urz. Unii Europejskiej L 20/7 z 2010 r.). W myśl tej dyrektywy powołuje się Obszary Specjalnej Ochrony (OSO).
• Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory [tzw. Dyrektywa Siedliskowa (Habitatowa)] (Dz. Urz. Unii Europejskiej L z 1992 r.). Dyrektywa ta nakłada na kraje Unii Europejskiej obowiązek typowania terenów istotnych z punktu widzenia ochrony gatunków oraz siedlisk przyrodniczych jako Specjalnych Obszarów Ochrony (SOO).
Art. 33. Ust.1. Ustawy o Ochronie Przyrody zabrania podejmowania działań mogących w znaczący sposób oddziaływać negatywnie przyczyniając się tym samym do pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt, a także w znaczący sposób wpłynąć negatywnie na gatunki, dla ochrony których został wyznaczony obszar Natura 2000. Przepis ten stosuje się odpowiednio dla projektowanych obszarów Natura 2000. W zasięgu działania Nadleśnictwa Nowa Sól znajdują się 3 obszary Natura 2000.
Specjalne Obszary Ochrony (SOO)
Nowosolska Dolina Odry PLH080014
Broniszów PLH080033
Obszary Specjalnej Ochrony (OSO)
Dolina Środkowej Odry PLB080004
• Broniszów (PLH 080033)
Obszar o powierzchni 630,0 ha, położony między Kożuchowem a Nowogrodem Bobrzańskim otacza od zachodu, południa i południowego-wschodu miejscowość Broniszów.
Stanowi cenną enklawę w południowej części Borów Zielonogórskich zdominowanych przez drzewostany sosnowe. W centralnej części urozmaiconego morfologicznie obszaru znajduje się niewielkie wzniesienie – Księża Góra.
Cały obszar znajduje się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Nowa Sól.
Obszar stanowi zwarty kompleks leśny z fragmentami łąk, gdzie występują chronione gatunki bezkręgowców: kozioróg dębosz, jelonek rogacz (zamieszkujące okolice gdzie występują stare drzewa), modraszek nausitous i czerwończyk nieparek. Na obszarze występuje także wydra.
Obszar może mieć istotne znaczenie jako ostoja zwierzyny i korytarz ekologiczny a także poprzez usytuowanie na południowo-wschodnim skraju Borów Zielonogórskich może spełniać funkcję łącznika pomiędzy Borami Zielonogórskimi a Puszczą Tarnowską od wschodu i Borami Zielonogórskimi a Borami Dolnośląskimi od południowego-wschodu.
• Dolina Środkowej Odry (PLB 080004)
Obszar o powierzchni 33 677,80 ha. Fragment Doliny Odry od Nowej Soli do ujścia Nysy Łużyckiej wraz z rejonem ujścia Obrzycy do Odry. Zachowane są tutaj liczne starorzecza, występują duże kompleksy wilgotnych łąk, a także zarośla i lasy łęgowe. Wśród tych ostatnich najcenniejsze są fragmenty łęgów jesionowo-wiązowych (np. kompleks koło Krępy) i łęgów wierzbowych.
W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Nowa Sól znajduje się 5,82% ogólnej powierzchni obszaru.
Na obszarze występują co najmniej 22 gatunki ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 3 gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK).
W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków:
- kania czarna,
- kania ruda,
- trzmielojad,
- świerszczak,
- remiz,
- w stosunkowo wysokim zagęszczeniu występuje derkacz i cyranka.
