Ostatnie doniesienia o wędrującym po nowosolskich lasach białym danielu pochodzą z października ubiegłego roku, daniel (Dama dama - łac.) był również widziany w Nadleśnictwie Żagań. Porównując jednak przesłane zdjęcia nasi leśnicy przypuszczają, że biały osobnik z Nadleśnictwa Nowa Sól, to inny daniel niż ten z Nadleśnictwa Żagań. - zaznacza Beata Kątna z Nadleśnictwa Nowa Sól

Liczba danieli w naszym nadleśnictwie jest szacowana na około 38 osobników. Natomiast, jak wynika z danych RDLP w Zielonej Górze, na terenie całej zielonogórskiej dyrekcji Lasów Państwowych jest ich szacunkowo ok. 800 sztuk.

Tak jasne ubarwienie daniela fachowo jest określane jako leucystyczne, czyli prawie białe. W skórze, we włosach bądź piórach zwierząt dotkniętych leucyzmem stwierdza się niedobór ciemniejszego pigmentu. W przeciwieństwie do albinizmu leucyzm spowodowany jest niedoborem nie tylko melaniny, ale też wszystkich typów pigmentu skóry. Co ciekawe, w przypadku danieli zróżnicowane ubarwienie nie jest wcale rzadkością. Okrywa włosowa daniela, tzw. suknia charakteryzuje się dużą zmiennością ubarwienia u poszczególnych osobników.

Daniele nie należą do szczególnie wybrednych, chociaż jako zwierzę parkowe był traktowany jak arystokrata wśród innych zwierząt. Obecnie zasiedla lasy mieszane, nie gardzi niewielkimi kompleksami leśnymi. Co ciekawe, daniele cechują się bardzo dobrym wzrokiem, znacznie lepszym niż pozostałe żyjące w Polsce gatunki jeleniowatych. Są także mniej płochliwe i bardziej ciekawskie niż np. od jelenie.

Daniele do Polski przywędrowały z Azji Mniejszej. Historia tego gatunku w naszym kraju jest pełna odejść i powrotów. W odległych czasach - górnym plejstocenie daniele występowały na terenie niemal całej Europy. Gatunek w czasie ostatniego zlodowacenie został zepchnięty do regionu śródziemnomorskiego. Do Europy Środkowej sprowadzono go ponownie w XVI i XVII w., początkowo jako zwierzę parkowe. Aktualnie, ze względu na jego obce pochodzenie, obecność daniela w polskich lasach wzbudza kontrowersje.